Historisch overzicht

De plaats waar zich vandaag de gebouwen van het Rekenhof bevinden, werd al in de middeleeuwen bewoond. De buurt van het Balieplein, waar zich het paleis van de hertogen van Brabant bevond, oefende een grote aantrekkingskracht uit op de adel, die zich hier vestigde.
In 1407 stond er een huis dat werd bewoond door Willem Blondeel, raadgever en kamerheer van Antoon van Bourgondië, aan wie Filips de Stoute het bestuur over Brabant had toevertrouwd.

In 1432 verkoopt de familie Blondeel het goed aan Antoon de Croÿ, eerste kamerheer van Filips de Goede, hertog van Bourgondië. De herenwoning, die meermaals wordt verbouwd en heringericht, blijft tot 1681 eigendom van de familie de Croÿ.

In 1688 wordt het paleis verkocht aan Lodewijk Alexander Scockaert, graaf van Tirimont, die tal van belangrijke functies heeft aan het Spaanse hof en in het bestuur van de Zuidelijke Nederlanden. De graven van Tirimont blijven het paleis bewonen tijdens de hele Spaanse en Oostenrijkse periode en gaan het stelselmatig verfraaien.

De wijk rond het Balieplein wordt op 3 februari 1731 geteisterd door brand. Op twaalf uur tijd wordt het hertogelijk paleis volledig verwoest. Pas in 1769 wordt het puin geruimd.

Onder impuls van landvoogd Karel van Lorreinen wordt de wijk vanaf september 1774 geheel heraangelegd in neoclassicistische stijl, volgens de plannen van architect Barnabé Guimard de Larabe (1734-1805) en naar het voorbeeld van de Place Stanislas te Nancy.
De douairière de Templeuve, zuster van de laatste graaf van Tirimont, draagt bij tot die renovatie. Zij laat in de periode 1775-80 het bestaande pand in Vlaamse stijl (met trapgevels enz.) verbouwen tot de herenwoning in neoclassicistische stijl die er vandaag - althans aan de buitenkant - nog hetzelfde uitziet als in die tijd.

In 1796 erft markies Paul Arconati-Visconti, de neef van de laatste graaf van Tirimont die in 1800 burgemeester wordt van Brussel, het Paleis Tirimont. Het komt nadien in handen van zijn neef Jozef en tot slot van Jean Arconati, afstammeling van een andere tak van de familie. Hij verhuurt het gebouw aan de stad Brussel. Die brengt er van 1834 tot 1839 het ministerie van Oorlog in onder en van 1861 tot 1866 de oude humaniora van het Koninklijk Atheneum in.

In 1866 wordt het gebouw aangekocht door Filips, graaf van Vlaanderen en jongste zoon van koning Leopold I (1837-1905), die kort nadien trouwt met de Duitse prinses Maria von Hohenzollern- Sigmaringen (1845-1912).
Het prinselijke paar onderneemt grootscheepse renovatie- en uitbreidingswerken, waarvoor het een beroep doet op de architecten Gustave Saintenoy (1832-1892) en Clément Parent (1823-1884).
Het interieur van de noordvleugel uit de 18e eeuw wordt heringericht naar de mode van die tijd; een centraal gebouw en een zuidvleugel worden toegevoegd. Voor de binnendecoratie laat de graaf zich leiden door de adviezen van kunstschilder Jan Portaels (1818-1895).

Albert I, de toekomstige koning van België, wordt in dit gebouw geboren op 8 april 1875, als jongere zoon van de graaf en de gravin. Door het overlijden van zijn oudere broer Boudewijn op 21-jarige leeftijd in 1891, wordt hij onverwacht troonopvolger.

In 1921 verkoopt koning Albert I het paleis aan de Bank van Brussel. Die behoudt de noordvleugel in zijn oorspronkelijke staat. De zuidvleugel wordt daarentegen aanzienlijk vergroot en omgebouwd tot kantoorruimte. Destijds bevonden zich hier de balzaal, het groot salon, het Venetiaans salon, de zaal van de wandtapijten, de grote bibliotheek van de graaf en de vertrekken van de prinsen.

In 1982 koopt de Regie der Gebouwen het gebouwencomplex aan om er het Rekenhof in onder te brengen. Dat had sommige van zijn diensten moeten decentraliseren omdat het Paleis Spangen aan de andere kant van het Koningsplein te klein was geworden.
De diensten van het Rekenhof zijn sinds 1 januari 1984 allemaal samengebracht in het gebouw, dat het ter beschikking heeft van de Belgische Staat.